Naslov (srp)

FILOZOFIJA MEDIJA: DIGITALNA IZVOĐENJA

Autor

Vuksanović, Divna
Ćalović, Dragan

Publisher

Opis (srp)

Apstrakt Polazeći od Ostinove teorije govornih akata i razlike koja se na metajezičkom nivou uspostavlja između dve vrste iskaza: performativa i konstativa, autori sa stanovišta filozofije medija iznose stav da je u digitalnom univerzumu, gde se jezički i svaki drugi izraz medijski transponuje, svaka interakcija u stvari performativna, pošto i doslovno, kao medijska tvorevina, ne može imati podmet u stvarnosti. Krenuvši sa stanovišta da je osnov digitalizovanja, odnosno radnji i postupaka koje ga interakcijom potvrđuju, isključivo ekonomske prirode, pa je stoga, dakle, celokupni digitalni prostor vezan za vladajuću kapitalističku društveno-ekonomsku paradigmu, autori postavljaju pitanje da li je, u tom smislu, dovoljno tvrditi da performativnost digitalnih uređaja i algoritamsko organizovanje predstavljaju nužan i dovoljan uslov za sveukupnu digitalnu performativnost, bez razlike? Odnosno, ukoliko bi se sve interakcije u digitalnom svetu svele isključivo na logičke identitetske operacije, ne bi postojao „simbolički višak“ koji jezik čini jezikom, a umetnost umetnošću, nezavisno od njihove materijalne osnove. U tekstu se zaključuje da digitalna kultura uspostavlja jednu novu distopijsku liniju kulturalnog razvoja koja na planu performativnosti svoju manifestaciju dobija u digitalnim izvođenjima. Reč je o obliku koji ishodište pronalazi u naročitoj softverskoj kulturi kao antikulturnoj devijaciji digitalne kulture. Digitalna izvođenja, na tom nivou posmatrano, u tekstu su shvaćena kao ne-izvođenja ili entiteti koji postoje tek u svojoj povezanosti sa izvođenjima, koja, opet, nikada ne mogu postati.

Opis (eng)

Abstract Starting from Austin’s theory of speech acts and the distinction established between two types of utterances–performative and constative–at the meta- linguistic level, the authors, from the perspective of media philosophy, argue that in the digital universe, where linguistic and every other expression is mediated by technology, every interaction becomes performative. Recognizing digitization, i.e., the actions and procedures that confirm it through interaction, as economically based and therefore the entire digital space as bound to the prevailing capitalist socio-economic paradigm, the authors question whether it is sufficient to claim that the performativity of digital devices and algorithmic structures represents, without distinction, a necessary and sufficient condition for overall digital performativity. In other words, if all interactions in the digital world were reduced exclusively to logical operations, there would be no “symbolic surplus” that makes language language and art art, regardless of their material basis. The authors conclude that digital culture establishes a new dystopian line of cultural development, which, in this context, manifests in digital performances. This form originates in a particular software culture, seen as an anti-cultural deviation of digital culture. Digital performances, viewed from this perspective, are understood as non-performances, or entities that exist only in their connection to performances, which, in turn, they can never fully become.

Jezik

srpski

Datum

2024

Licenca

© All rights reserved

Predmet

Ključne reči digitalna kultura, digitalno izvođenje, filozofija medija, novi mediji, umetnost

Keywords art, digital culture, digital performance, media philosophy, new media.

Deo kolekcije (1)

o:29092

Radovi nastavnika i saradnika FDU