Naslov (srp)

Fenotipska varijabilnost i polimorfizam SSR markera u NS kolekciji germplazme paradajza : doktorska disertacija

Autor

Glogovac, Svetlana K., 1980-

Doprinosi

Živanović, Tomislav, 1965-
Gvozdanović-Varga, Jelica, 1958-
Prodanović, Slaven, 1964-
Kondić-Šipka, Ankica.
Moravčević, Đorđe, 1973-

Opis (srp)

U ovoj doktorskoj disertaciji izvršena je fenotipska i molekularna karakterizacija 29 genotipova paradajza koji pripadaju kolekciji Instituta za ratarstvo i povrtarstvo u Novom Sadu. Biljni materijal je obuhvatao lokalne populacije, stare sorte, linijski materijal i sorte zastupljene u proizvodnji. Eksperiment u polju se odvijao tokom tri uzastopne godine, a postavljen je po slučajnom blok sistemu sa pet ponavljanja. Od fenotipskih osobina, analizirano je 10 kvantitativnih i 4 kvalitativne i 5 hemijskih osobina ploda. Na osnovu sume rangova genotipova utvrđeno je da su se genotipovi značajno razlikovali u svim ispitivanim kvantitativnim osobinama. Ustanovljen je značajan uticaj godina na sve osobine osim na broj komora i prosečnu masu ploda, dok između genotipa i godine nije postojala unakrsna interakcija. Primenom klaster analize genotipovi su klasifikovani u četiri grupe, pri čemu je u velikoj meri uočena podudarnost sa grupisanjem genotipova primenom analize glavnih komponenti. Utvrđeno je da su se genotipovi razlikovali u hemijskim osobinama ploda. Klaster analizom grupisanja genotipovi su se raspodelili u tri grupe, na osnovu hemijskih osobina ploda, kao i na osnovu kvalitativnih osobina. Za procenu diverziteta na molekularnom nivou odabrano je 30 mikrosatelitskih markera. Za 7 polimorfnih lokusa, izračunati su pokazatelji genetičkog diverziteta: broj alela po lokusu, frekvencija najzastupljenijeg alela, očekivana i uočena heterozigotnost i polimorfnost pojedinačnih lokusa, odnosno PIC vrednost (Polymorphism Information Content). Prosečan broj alela za polimorfne markere bio je 2,6 alela po lokusu. Najveći broj alela po lokusu detektovan je za marker SSR 248 (4 alela), dok se za preostalih 6 markera broj alela kretao od 2-3. Polimorfni lokusi su omogućili razlikovanje većine genotipova i klasifikaciju u četiri grupe primenom klaster analize grupisanja. Na osnovu dobijenih rezultata istraživanja, predložene su neke od mogućih kombinacija ukrštanja iz kojih se može očekivati pojava rekombinacija u cilju dobijanja sorti većeg prinosa i kvaliteta ploda.

Opis (srp)

Biotehničke nauke - Genetika i oplemenjivanje / Biotechnical Sciences- Genetics and Breeding Datum odbrane: 05.12.2016.

Opis (eng)

In this study phenotypic and molecular characterization of 29 tomato genotypes, belonging to the collection of the Institute of Field and Vegetable Crops in Novi Sad was performed. Plant material was comprised of local populations, old varieties, breeding lines and commercial cultivars. The field trials were set in randomized block design with five replications, during three consecutive years. Ten quantitative and four qualitative phenotypic traits were analyzed, and five chemical fruit characteristics. The sum of ranks indicated significant differences among genotypes in all quantitative traits. Years had a significant impact on all quantitative traits except average fruit weight and locule number while the interaction between genotype and year was not found. Genotypes were classified into four groups, using cluster analysis. Genotypes grouping was to a large extent in agreement with the results of Principal Component Analysis (PCA). Differences between genotypes in chemical traits were found, also. Using cluster analysis genotypes were classified into three groups, according to both chemical characteristics of fruit and qualitative traits, also. For diversity assessment at molecular level, 30 microsatellite markers were selected. For 7 polymorphic loci, further genetic diversity indicators were analyzed: a number of alleles per locus, frequency of the predominant allele, observed and expected heterozygosity and polymorphism of individual loci, or PIC value. The average number of alleles per locus was 2,6. The highest number of allele (4) was identified for marker S248 while the rest of the markers had 2-3 alleles. Polymorphic loci have enabled differentiation of most of the genotypes and classification into four groups by cluster analysis. Based on the results of this research, some of the possible crossing combinations were suggested in order to obtain varieties of higher yield and improved fruit quality.

Jezik

srpski

Datum

2016

Licenca

Ovo delo je licencirano pod uslovima licence
Creative Commons CC BY-NC-ND 2.0 AT - Creative Commons Autorstvo - Nekomercijalno - Bez prerada 2.0 Austria License.

http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/2.0/at/legalcode

Predmet

OSNO - Opšta sistematizacija naučnih oblasti, Genetika i oplemenjivanje biljaka

microsatellites, phenotypic markers, tomato, variability

OSNO - Opšta sistematizacija naučnih oblasti, Genetika i oplemenjivanje biljaka

fenotipski markeri, mikrosateliti , paradajz, varijabilnost

635.64:575.21:631.527(043.3)