minh qawluhu wa yaqsidun alayhi
Nepoznat,
Sufism or taṣawwuf (Arabic: تصوّف) is defined by its adherents as the inner, mystical dimension of Islam. A practitioner of this tradition is generally known as a ṣūfī (صُوفِيّ). Another name for a Sufi is Dervish.Classical Sufi scholars have defined Sufism as "a science whose objective is the reparation of the heart and turning it away from all else but God." Alternatively, in the words of the Darqawi Sufi teacher Ahmad ibnAjiba, "a science through which one can know how to travel into the presence of the Divine, purify one's inner self from filth, and beautify it with a variety of praiseworthy traits."Classical Sufis were characterised by their attachment to dhikr (a practice of repeating the names of God) and asceticism. Sufism gained adherents among a number of Muslims as a reaction against the worldliness of the early Umayyad Caliphate (661-750 CE). Year of publishing: 1760.
Sufizam ili tasavuf (arapski: تصوّف) njegovi sledbenici određuju kao unutarnji, mistični aspekt islama. Osoba koja se praktično bavi ovom tradicijom obično se naziva sufi (صُوفِيّ). Klasični izučavaoci sufizma su tu praksu definisali kao nauku čiji je cilj dovođenje srca u ispravno stanje i okretanje od svega drugog osim Boga. S druge strane, rečima sufijskog učitelja darkavijskog reda Ahmada ibn Adžiba „nauka pomoću koje čovek može naučiti kako otputuje u prisustvo božanskog, očisti vlastito unutarnje biće od prljavštine i ulepša ga čitavim nizom hvale vrednih postupaka“. Klasični sufije su se odlikovali sklonosti dikru (vežbi ponavljanja Božjih imena) i asketizmom. Sufizam je stekao veliki broj sledbenika među muslimanima kao odgovor na svetovnost Umajadskog halifata u svom ranom periodu (661-750). Godina izdavanja: 1760.
arapski
2012-03-14T13:33:18.936Z
Ovo delo je licencirano pod uslovima licence
Creative Commons CC BY-NC 2.0 AT - Creative Commons Autorstvo - Nekomercijalno 2.0 Austria License.
http://creativecommons.org/licenses/by-nc/2.0/at/legalcode