Naslov (ara)

Kitābu l-qirā’a

Autor

, Aš-Šatibi

Doprinosi

ibn al-Husayn, Muhammad

Opis (srp)

U arapskom pismu postoji veliki broj dijakritičkih znakova, kaо što su idžam (إعجام), oznake za suglasnike, i taškil (تشكيل), dodatni dijakritički znaci. Uz slova se pišu i harakat (حركات), oznake za samoglasnike, jednina haraka (حركة). Arapsko pismo predstavlja nečisti abdžad, gde se slovima označavaju dugi samoglasnici i suglasnici dok se kratki samoglasnici i dužina suglasnika obično ne beleže. Taškil nije obavezan i njime se označava da nedostaju samoglasnici i dužina suglasnika. Savremeni arapski se gotovo uvеk beleži sa tačkama za označavanje suglsnika, ali se ponekad mogu sresti i tekstovi bez tačaka. Rani tekstovi poput Kurana u početku su pisani bez tačaka i one su kasnije dodate da bi se odredilo pravilno čitanje i tumačenje. Godina izdavanja: 1435.

Opis (eng)

The Arabic script has numerous diacritics, including ijam⟨إعجام⟩ (ʾiʿǧām, consonant pointing), and tashkil⟨تشكيل⟩ (taškīl, supplementary diacritics). The latter include the ḥarakāt⟨حركات⟩ (vowel marks; singular: ḥarakah⟨حركة⟩).The Arabic script is an impure abjad, where short consonants and long vowels are represented by letters but short vowels and consonant length are not generally indicated in writing. Taškīl is optional to represent missing vowels and consonant length. Modern Arabic is nearly always written with consonant pointing, but occasionally unpointed texts are still seen. Early texts such as the Qur'an were initially written without pointing, and pointing was added later to determine the expected readings and interpretations. Year of publishing: 1435.

Jezik

arapski

Datum

2012-03-07T11:28:47.559Z

Licenca

Ovo delo je licencirano pod uslovima licence
Creative Commons CC BY 2.0 AT - Creative Commons Autorstvo 2.0 Austria License.

http://creativecommons.org/licenses/by/2.0/at/legalcode