Tawḍī‘u l-’i‘rāb fī šarḥi qawā‘idi l-’i‘rāb
ibn aš-Šayẖ Sa‘īd ibn ‘Abd Allāh ibn Makā’in, Maḥmūd
Classical Arabic is considered normative; modern authors attempt (with varyingdegrees of success) to follow the syntactic and grammatical norms laid down by Classical grammarians (such as Sibawayh), and to use the vocabulary defined in Classical dictionaries (such as the Lisan al-Arab.)In spite of the romantic and variously successful attempts of modern Arab authors to follow the syntactic and grammatical norms of Classical Arabic, the exigencies of modernity have led to the adoption of numerous terms which would have been mysterious to a Classical author, whether taken from other languages (e.g. film) or coined from existing lexical resources (e.g. hatif "telephone" < "caller"). Year of publishing: 1624.
Klasičan arapski se smatra normativnim izrazom; savremeni autori nastoje (s različitim uspehom) da slede sintaksičke i gramatičke norme koje su postavili klasični gramatičari (poput Sibavajha) i da koriste rečnik koji je definisan klasičnim rečnicima (nalik rečniku Lisan al-arab). Uprkos romantičarskim i ne uvek uspešnim pokušajima savremenih arapskih autora da slede sintaksičke i gramatičke norme klasičnog arapskog, zahtevi savremenog doba doveli su do prihvatanja brojnih termina koji bi bili tajanstveni nekom klasičnom autoru bilo da su preuzeti iz drugih jezika (npr. film) ili skovani od postojećeg leksičkog potencijala (npr. hatif telefon "pozivač"). Godina izdavanja: 1624.
arapski
2012-04-04T10:40:43.723Z
Ovo delo je licencirano pod uslovima licence
Creative Commons CC BY 2.0 AT - Creative Commons Autorstvo 2.0 Austria License.
http://creativecommons.org/licenses/by/2.0/at/legalcode