Naslov (ara)

Šarḥu mufīd ‘alā ‘awāmil ǧadīd(a)

Autor

Ḥāṭib zāde, Sulaymān Ibn Sulaymān Ibn Sa‘d ad-Dīn

Opis (srp)

Na arapskom se obično pišu dugi samoglasnici a izostavljaju kratki pa čitaoci moraju da iskoriste znanje jezika kako bi nadomestili nedostajuće vokale. Međutim, u obrazovnom sistemu i delimično na časovima gramatike arapskog jezika ti samoglasnici se koriste jer su od suštinskog značaja za gramatiku. Arapska rečenica može imati potpuno drugačije značenje neznatnom promenom samoglasnika. Upravo zbog toga, u važnim tekstovima poput Kurana samoglasnici se obavezno pišu. Godina izdavanja: 1809.

Opis (eng)

Users of Arabic usually write long vowels but omit short ones, so readers must utilize their knowledge of the language in order to supply the missing vowels. However, in the education system and particularly in classes on Arabic grammar these vowels are used since they are crucial to the grammar. An Arabic sentence can have a completely different meaning by a subtle change of the vowels. This is why in an important text such as the Qur'an the vowels are mandated. Year of publishing: 1809.

Jezik

arapski

Datum

2012-03-30T08:31:49.301Z

Licenca

Ovo delo je licencirano pod uslovima licence
Creative Commons CC BY 2.0 AT - Creative Commons Autorstvo 2.0 Austria License.

http://creativecommons.org/licenses/by/2.0/at/legalcode