Naslov (ara)

Šarḥu l-mašāriqi š-šarīf

Autor

ibn al-Malak, ‘Abd al-Laṭīf Ibn ‘Abd al-‘Azīz

Opis (srp)

Do devetog veka, broj hadisa se u ogromnoj meri povećao. Islamski naučnici iz abasidskog perioda bili su suočeni sa ogromnim korpusom izmešanih tradicija, od kojh su neke izručito protivrečile jedna drugoj. Mnoge od tih tradicija su podržavale različita viđenja o velikoj broju protivrečnih tema. Naučnici su morali da odluče kojem hadisu je trebalo verovati kao verodostojnom a koji je izmišljen iz političkih ili teoloških pobuda. Da bi to postigli, koristili su veliki broj tehnika koje muslimani danas zovu naukom o hadisu.

Opis (eng)

By the 9th century the number of hadiths had grown exponentially. Islamic scholars of the Abbasid period were faced with a huge corpus of miscellaneous traditions, some of them flatly contradicting each other. Many of these traditions supported differing views on a variety of controversial matters. Scholars had to decide which hadith were to be trusted as authentic and which had been invented for political or theological purposes. To do this, they used a number of techniques which Muslims now call the science of hadith.

Jezik

arapski

Datum

2012-03-22T12:28:27.507Z

Licenca

Ovo delo je licencirano pod uslovima licence
Creative Commons CC BY 2.0 AT - Creative Commons Autorstvo 2.0 Austria License.

http://creativecommons.org/licenses/by/2.0/at/legalcode